800x600

درود باد بر شهدای هزاره کویته

این شعر ناقابل تقدیم به همه بازماندگان شهدای هزاره کویته

 .........................................................................

آسمان سنگین شده باز

کبوتر از پرواز مانده

بچه آهو غمگین

گل ها همه پژمرده اند

کودکان یتیم دسته دسته

زنان بیوه اشک ریزان

یتیم کودکی فریاد زد

چه شد پدرم را

دیگری فریاد زد

چه شد برادرم را

هر کسی دردی داشت

یکی خواهر گم کرده ای داشت

مادری سوز زنان ناله کنان

فریاد می زد دست کودکم اینجاست

تنش کجاست؟

کدامین اهریمن این همه  گل را پر پر کرده

این دژخیم شیطانی کیست

که می دَرد ساقه های گل را

ساقه را می برید!

گل ها را پر پر می کنید!

با رویش ریشه در خاک چه می کنید؟